
حسن بن صیقل مى گوید: از امام صادق (ع ) پرسیدم: مردم از پیامبر روایت مى كنند كه "اندیشیدن یك ساعت، بهتر از عبادت یك شب است" ، این چه اندیشهای است و چگونه باید فكر كرد؟
امام صادق (ع ) فرمود: هنگامى كه انسان از كنار خرابهای مىگذرد، بگوید: "آنها كه در تو سكونت داشتند، كجایند؟ آنها كه تو را ساختند كجایند؟ چرا سخن نمىگوئى؟
با توجه این حدیث شریف میتوان فهمید كه، تفكری برتر از عبادت است كه موجب عبرت گرفتن و تعمق در احوال خود، و رابطهی با خداست، كه امام علیه السلام این مضمون را با طرح مصداقی بیان كردهاست.
آنچه گفتیم نیز به صراحت در روایات معصومین آمدهاست. چنانكه از امام صادق علیه السلام میخوانیم: " برترین عبادات، اندیشهی مدام در خداوند و قدرت اوست"
اسلام، آیینی است بنا شده بر پایههای استوار اندیشه. و عبادت، كه از منظر اسلام بسیار با اهمیت است، خود حاصل تفكری است كه اساس اعتقادِ انسان مسلمان است.
معمر ابن خلاد میگوید از امام رضا علیه السلام شنیدم كه فرمود: "عبادت به نماز و روزهی زیاد نیست، بلكه عبادت اندیشیدن در امر خداوند است! "
پر واضح است كه امام نماز و روزه را زیر سوال نبرده، كه خود و خاندانش، بزرگترین عابدان دهر بودند كه بیشترین صوم و صلاة را به پا داشتند، بلكه مغز عبادت را تفكر درباره خداوند دانستهاند، و اندكترین اثر این اندیشه میتوان این دانست كه فرد بداند چه كار میكند و برای چه و از برای كه می كند. و این اولین سوالی است كه برای خود شخص و كسی كه او را در حال عبادت میبیند پیش میآید.