به وقت تصحیح برگه

به نظرتون بهش نمره بدم یا نه؟

البته تلاشش قابل تقدیره.

 

واژه أمر

امروز در مورد یک واژه پرکاربرد که بسیار ازش استفاده میکنیم بحث میکنیم 

بله واژه أمر 

خب با دقت مطالعه کنید 

⭕واژه امر دو معنا دارد. 

⚡۱) شیء،چیز، کار : جمع آن میشود أمور بر وزن فُعول

 

⚡۲)طلب یا خواستن : جمع آن میشود أوامر بر وزن أَفاعِل 

 

مثال برای أمر . أمور

لاَ جَبْرَ وَ لاَ تَفْوِيضَ وَ لَكِنْ أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ.

نه جبر درست است و نه تفویض (اختیار کامل انسان) ولی چیزی میان این دو است.

 

مثال برای أمر . أوامر

و کان أمر الله مفعولا .

و فرمان خداوند انجام شدنی است

 

 

کلمات هم ریشه

سلام خدمت شما عزیزان

⚡​​​​نکته ای که امروز میخوام خدمتتون عرض کنم نکته ای مهم و کاربردی هست
⚡بله! از عنوان مطلب مشخصه که بحث در مورد کلمات هم ریشه هست

⭕کلمات هم ریشه، کلمات و واژگانی هستند که حروف اصلی مشترک دارند مثل این کلمات:

ناصر - منصور - نصیر - أنصار - نصر

⚡سه حرف - ن - ص - ر - در کلمات بالا مشترکه
پس این کلمات هم ریشه هستند.

⚡خب حالا میرسیم به اصل مطلب

⭕این کلمات هم ریشه ممکنه بعضی وقتا ما رو در ترجمه به دردسر بندازه چون شبیه به هم هستند اما معنیشون متفاوته

⚡مانند کلمات هم ریشه زیر:

(فعل های هم ریشه)

عَلِمَ - يَعلَمُ : دانست - می داند

أَعلَمَ - يُعلِمُ : آگاه کرد - آگاه می کند

عَلَّمَ - يُعَلِّمُ : آموزش داد - آموزش می دهد

عالَمَ - يُعالِمُ : برترى يافت - برترى مى يابد

تَعَلّمَ - يَتَعَلَّمُ : آموخت - می آموزد

إِستَعلَمَ - يَستَعلِمُ : جویا شد - جویا می شود

 

⚡یک نمونه دیگر از این کلمات هم ریشه :
(فعل های هم ریشه)

وَصَلَ - یَصِلُ

أوصَلَ - یُوصِلُ 

واصَلَ - یُواصِلُ

إتَّصَلَ - یَتّصِلُ 

تَوَصَّلَ - یَتَوصَّلُ 

تَواصَلَ - یَتواصَلُ 

ترجمه فعل های هم ریشه بالا رو به عهده خودتون میسپارم

 

برگرفته شده از کانال زنگ عربی

فعالیت دوباره وبلاگ

عرض سلام و وقت بخیر 

خدمت همراهان عزیز وبلاگ دبیر عربی 

امیدوارم از مطالب این وبلاگ بهره کافی را برده باشید

به علت مشغله هایی از قبیل تدریس و پایان نامه ارشد مدتی در این وبلاگ مطلب جدیدی ارسال نشده است

از امروز دوباره با انرژی بالا شروع میکنم و هدفم این هست که مطالبی رو که ممکنه برای دانش آموزان و یا حتی دانشجویان رشته عربی مفید باشه به صورت کاملا رایگان در اختیار شما عزیزان قرار بدم

 

کل عام و أنتم بخیر و دمتم سالمین

جمله اسمیه و فعلیه

جمله در زبان عربي به دو دسته تقسيم مي شود:

 

1 ـ   جمله فعليه: جمله اي است که با فعل شروع مي شود .   

الگوی جمله فعلیه :           فعل + فاعل + (گاهی مفعول)  

ذَهَبَ عَلیٌ.   >>>      فعل + فاعل

اللهُ یَغْفِر الذُنوبَ.  >>> فعل + فاعل + مفعول

    

2- جمله اسميه: جمله ای است که با اسم شروع می شود.

الگوی جمله اسمیه:    مبتدا + خبر

اللهُ یَغْفِرُ  >>> مبتدا + خبر

 

نکته ای در مورد آیه ۲۰ سوره عنکبوت

بسم الله الرحمن الرحیم

*قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ*

بگو:در زمین بگردید،پس بنگرید که(خداوند)چگونه آفرینش را آغاز کرده است؟

پیام ها:

1- جهانگردی،سیر و سفر،مطالعه ی طبیعت و گردش های هدفدار،یک وظیفه و ارزش است. «قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا»

2- گردش در طبیعت،می تواند انسان را به فکر وادارد. قُلْ سِیرُوا ... فَانْظُرُوا

3- با مطالعه ی دقیق در آفرینش،شک و تردید خود را بر طرف کرده و خدا را بهتر می توانیم بشناسیم. فَانْظُرُوا ...

 

تفوت لا نهى و لا نفى مضارع

لا نهی و لا نفی مضارع هر دو بر سر فعل مضارع می آیند و ممکن است با هم اشتباه شوند

برای تشخیص این دو نوع فعل از هم با ما همراه شوید
چند نکته وجود دارد که در تشخیص این دو نوع فعل از هم کمک می کند:
۱- لا نهی فعل مضارع را مجزوم می کند (آخر آن ساکن می شود یا نون آن حذف می شود و ….)

اما فعل نفی هیچ تغییری در شکل ظاهری فعل ایجاد نمی کند
۲-از نظر معنا نیز بین این دو نوع لا تفاوت وجود دارد
لای نهی: لا تذهب: نرو
لا نفی : لاتذهب : نمی رود

​​۳-لا نهی بر سر ۶ صیغه(دوم شخص مفرد و جمع) مخاطب می آید اما لای نفی بر سر تمامی صیغه های مضارع می آید.

منبع: http://www.naasar.ir

ترجمه باب های ثلاثی مزید

فعل های ثلاثی مزید :

فعل ثلاثی مزید ، فعلی است که اولین صیغه ی ماضی آن بیش از سه حرف باشدو وزن های آن قیاسی است .هشت باب مشهور دارد .به ترجمه ی هر یک از ابواب می پردازیم :

1-    باب إفعال )أفعَلَ ،یُفعِلُ ،إفعال )

معنای غالبی این باب<<  تعدیه >>( متعدی کردن ) می باشد.به عبارت دیگر هرفعلی به باب إفعال برود  

اگر لازم بوده متعدی می گردد وبه یک مفعول نیاز داردواگرمتعدی بوده است دو مفعول می گیرد.

مانند:

               جَلَس:نشست( لازم )       أجلَس:نشاند( متعدی )      عَلِمَ:دانست(متعدی یک مفعول)

                                        أعلَم :داناکردن(متعدی.دو مفعول می گیرد.)

باب إفعال گاهی به صورت «لازم»به کار می رود که می توان به فعل های «أفلَحَ ،أقبَل أدبَر،أسفَر»اشاره کرد. به معانی هر یک از چهار فعل مذکور توجه کنید :

أفلَحَ: رستگار شد             أقبَل : پیش آمد         أدبَر: پشت کرد             أسفَر:آشکار شد

2-    باب تفعیل( فَعَّلَ ،یُفَعِّلُ ،تفعیل)

معنای غالب تر آن « متعدی یا تعدیه » است . مانند :

فَرِحَ :خوشحال شد ( لازم )          فَرَّحَ : خوشحال کرد (متعدی )        

این باب گاهی نیازمنددو مفعول است،در این صورت یکی از دو مفعول به صورت متمم ترجمه می شود . مانند : « مَن علَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً »: هر کس به من حرفی بیاموزد، مرا بنده خویش ساخته است .

3-    باب مُفاعَلَة( فاعَلَ ، یُفاعِلُ ،مُفاعَلَة )

معنای غالب تر آن « مشارکت » است ، یعنی بیان شرکت دو شخص یا دو چیز در فعل ، مانند : شاعرتُ علیاً : با علی مشاعره کردم . کاتبَ محمدٌ سعیداً:محمد با سعید نامه نگاری کرد . این باب در معنای « متعدی »نیز به کار می رود و معادل فارسی آن ، حرف اضافه « با » می باشد. مانند :جالِسِ العلماء :با دانشمندان هم نشینی کن.

4-    باب تفاعُل (تفاعَلَ ، یَتَفاعَلُ ، تفاعُل)

معنای غالب تر آن « مشارکت » می باشد .مانند: تَضارَبَ علیٌ وحسَنٌ: علی وحسن یکدیگر را زدند.

5-    باب تَفَعُّل(تَفَعَّلَ ، یَتَفَعَّلُ ، تَفَعُّل)

معنای آن «مطاوعه »(اثر پذیری )می باشد ،یعنی اثر فعل در مفعولٌ به ظاهر می گردد.مانند : ادَّبتُهُ فَتَأدَّبَ : اورا ادب کردم ،پس با ادب شد.

6-    باب افتعال (افتَعَلَ ،یَفتَعِلُ ،افتعال )

معنای آن «مطاوعه وشرکت پذیری »می باشد.مانند :جَمَعتُ الناسَ فَاجتَمِعوا: مردم را جمع کردم پس جمع شدند (الناس :مفعولٌ به / و: فاعل (مرجع آن :الناس ) این باب به صورت لازم به کار می رود.مانند: یَفتَخِرالآخرونَ :دیگران افتخار می کنند. وبه صورت متعدی نیز به کار می رود.مانند:إکتَسَبنا رزقَنا:زوزیمان را به دست آوردیم.

7-    باب انفعال (انفَعَلَ ،یَنفعِلُ، انفعال)

 معنای آن «مطاوعه واثر پذیری»می باشدهمیشه لازم است ومتعدی ندارد.مانند:کسرتُه فَانکسر: آنرا شکستم پس شکست (اثر فعل درآن ظاهرشده است )

نکته 1: هر گاه فعل یک مفعولی را به یکی از باب های «َ تَفَعُّل، افتعال، انفعال»ببریم لازم می شود واگر فعل دو مفعولی را به یکی از باب های مذکور ببریم ،یک مفعولی می شود .مانند:تَأَدَّبَ :ادب شد (لازم)

تَعَلَّمَ:یادگرفت (متعدی)

نکته 2: در ترجمه باب« افتعال وانفعال»گاهی از مشتقات «شدن »استفاده می شود .مانند :إنعَقَدَت حفلةٌ فی المدرسة:در مدرسه جشنی برگزار شد.

8-    باب استفعال (استَفعَلَ ، یَستَفعِلُ ، استفعال )

معنای آن طلب ودرخواست است.وقتی معنای طلب را برساند متعدی می شود .مانند :أستَغفراللهَ :از خداوند طلب آمرزش ممی کنم.

گاهی معنای لازم دارد .مانند: إستَسلَمَ :تسلیم شد .  

منبع: http://kosar-na.blogfa.com

تشخیص فعل ماضی و مضارع

بهترین راه اینه که  شخص های مفرد و جمع فعل رو حفظ کنی تا اخر عمرت یادت میمونه حتی اگه معلمتون درس هم نداده حفظ کن اول ضمیر هارو حفظ کن بعدش فعل ماضی بعد مضارع چند هفته تکرار کنی و قشنگ یاد بگیری من تضمین میکنم هیچ مشکلی تو بخش قوائد عربی نخواهی داشت

 

ضمیر           فعل ماضی                 فعل مضارع

 

هو              فعلَ                           یفعلُ

 

هما             فعلا                           یفعلانِ

 

هم              فعلوا                          یفعلونَ

 

هی             فعلت                         تفعلُ

 

هما             فعلتا                          تفعلانِ

 

هن             فعلن                          یفعلنَ

 

انتَ             فعلتَ                         تفعلُ

 

انتما            فعلتما                         تفعلانِ

 

انتم             فعلتم                          تفعلونَ

 

انتِ             فعلتِ                         تفعلین

 

انتما            فعلتما                         تفعلان

 

انتن            فعلتن                         تفعلن

 

انا               فعلتُ                          افعلُ

 

نحن            فعلنا                           نفعلُ

نکته ای در مورد آیه 92 سوره انبیاء

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّهً واحِدَهً وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ«92»

همانا این،امت شماست،امتی یگانه،و من پروردگار شما هستم،پس مرا پرستش کنید.

 

1-توحید و وحدت کلمه،اساس کار ادیان الهی است.

2-ربوبیّت مقتضی پرستش است.